એક ગામમાં એક ધોબી રહેતો હતો. તેણે ઘરની રક્ષા માટે એક કૂતરો અને રોજિંદા કામ માટે એક ગધેડો રાખ્યો. તે ગધેડાની પીઠ પર ઘણો ભાર વહન કરતો.
એક રાત્રે ધોબી ઘરમાં શાંતિથી સૂતો હતો ત્યારે એક ચોર આવ્યો. ધોબીના ગધેડા અને કૂતરાને આંગણામાં બાંધેલા હતા અને તેમણે ચોરને અંદર આવતો જોયો, પણ કૂતરાએ માલિકને ચેતવ્યા નહીં. ગધેડાએ તેને કહ્યું- દોસ્ત! ચોરના આગમન વિશે માલિકને જાણ કરવાની તમારી ફરજ છે. તમે તેને કેમ જગાડતા નથી
કૂતરાએ ચિડાઈને કહ્યું, "તમે ચિંતા કરશો નહીં." તમે જાણો છો, હું દિવસ-રાત ઘરની રક્ષા કરું છું, પણ માલિક સાથે પણ એવું જ વર્તન કરવું જોઈએ. ઠીક છે, ચોરી થવા દો, તેને નુકસાન થશે, તો જ મને મારી કિંમત ખબર પડશે.
ગધેડો કૂતરા સાથે સહમત ન હતો. તેણે તેને સમજાવવાની કોશિશ કરી - 'સાંભળ દોસ્ત, નોકર આવી શરતો લાદીને તેના કામની અવગણના ન કરે, ધણીને આ સમયે તારી જરૂર છે.' તેમની સલાહને અવગણીને તેણે કહ્યું - કૃપા કરીને મને પાઠ ન શીખવો.
શું તમને નથી લાગતું કે ધણીએ પણ પોતાના નોકરની સંભાળ રાખવી અને માન આપવું જોઈએ?
ગધેડો ખૂબ જ પરેશાન હતો. તે ફરીથી કૂતરા સાથે દલીલ કરવા ગયો ન હતો. જો કે, તેને લાગ્યું કે આ સમયે તેણે માલિકને મદદ કરવી જોઈએ. તેણે કૂતરાને કહ્યું - મૂર્ખ પ્રાણી! જો તમે માલિકને ઉઠાતા નથી, તો મારે કંઈક કરવું પડશે.
ગધેડો પૂરપાટ ઝડપે રેંકવા લાગ્યો. ધોબી ગાઢ નિંદ્રામાંથી જાગી ગયો અને હાથમાં લાકડી લઈને બહાર આવ્યો. જ્યારે તેણે જોયું કે કૂતરો ચુપચાપ બેસ્યો છે અને ગધેડો જોરથી બૂમાબૂમ કરી રહ્યો છે, ત્યારે તેણે વિચાર્યું કે ગધેડા તેની ઊંઘમાં ખલેલ પહોંચાડવા માટે આ કર્યું છે. તે પોતાનો ગુસ્સો ગુમાવી બેઠો અને ગધેડાને ખૂબ જ નિર્દયતાથી મારવા લાગ્યો.