એકવાર કચ્છના વેપારી જગડુશા તેમનાં સાત વહાણોમાં માલ ભરીને વેપારઅર્થે દરિયો ખેડવા નીકળ્યા પરંતુ તેઓ માતાજીની સન્મુખ આવતા આહુતિ આપવાનું ભૂલી ગયા એટલે તેમનાં છ વહાણ ડૂબી ગયાં.
જગડુશાના એક પછી એક છ વહાણ ડૂબતા રહ્યા ત્યારે સાતમા વહાણને બચાવવા તેમને માતાની ભાવભરી પ્રાર્થના કરી, જેનાથી માતાજી પ્રસન્ન થયાં અને વરદાન માગવા કહ્યું. ત્યારે જગડુશા એ માતાજીને પ્રાર્થના કરી કે માતાજી તમે ડુંગરની ટોચ પરથી તળેટીમાં પધારવા અને આજ પછી કોઈનાં વહાણ ડૂબે નહીં તેવું કરો.’ માતાજીએ જગડુશાની કસોટી કરવા માટે કહ્યું કે ‘જો તું દરેક પગથિયે મને બલિ ચઢાવે તો હું નીચે આવું. જગડુશાએ માતાજીની શરત પર દરેક પગથિયે એક એક પશુનો બલિ આપતા ગયા, પણ છેલ્લાં ચાર પગથિયાં બાકી હતાં ત્યારે બલિ ખૂટી ગયા એટલે જગડુશાએ પોતાના દીકરા, બે પત્નીઓનો બલિ આપ્યો અને છેલ્લા પગથિયે પોતાનો બલિ આપ્યો. આખરે માતાજી તેમની ભક્તિથી પ્રસન્ન થઈને જગડુશા, તેમનો દીકરો, બંને પત્નીઓ તથા તમામ બલિઓને સજીવન કર્યા અને જગડુશાએ માતાજીનું મંદિર ડુંગરની તળેટીમાં બંધાવ્યું. આજે પણ આ મંદિરનું ભારે મહાત્મ્ય છે.
આ રીતે માતાનું નામ પડ્યું
હરસિદ્ધિ માતા વિશે એવી વાર્તા છે કે તેમની પૂજા ભગવાન કૃષ્ણ અને યાદવ દ્વારા કરવામાં આવી હતી. તેણીને મંગલમૂર્તિ દેવી તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે. પરંતુ જ્યારે ભગવાન કૃષ્ણએ તેમની તપસ્યાના કારણે જરાસંઘનો વધ કર્યો ત્યારે યાદવો ખુશ થયા અને તેમનું નામ હરસિદ્ધિ રાખ્યું.
