પ્રિયા કવિતાને છેલ્લું આલિંગન
તારા બહુ ઉપકાર રસીલી, તારા બહુ ઉપકાર;
તું ઉરનો ધબકાર, રસીલી, તું અશ્રુની ધાર,
આ દિલડાંનુ ઝેર હળાહળ તું વિણ કો ગળનાર,
બહુ દુખિયો પણ દુ:ખ શુ રોશે ? રોતાં ન મળે પાર.
રોતો ત્યારે ખોળે તારે શીર્ષ હતું દિલદાર !
સહુ ત્યજી ચાલ્યા, તું સુખણી થા, જીવીશ વિણ આધાર.
વીત્યાં સાથે તું વીતી જા, વીત્યાં સ્વપ્ન હજાર;
મારાં આંસુ તારાં ગીતો ! પણ ક્યાં હવે સુણનાર ?
કોણ દબાવી જિગર નિચોવે ? મારો હું જ પુકાર;
આ દિલ સખ્ત થયુ, તુ કોમલ તારો ના અહી કાર,
કેમ હસાયે, કેમ રડાયે, દિલનો તૂટયો તાર !
તિટ્યું વીણા કેમ બજાવુ, એ બસૂરો ઝણકાર !
આંખ ગઈ છે, ક્યાં છે આંસુ ? શુ ગાશે સુનકાર ?
વિશ્વે છે ના શું એનુ એ ? છે ક્યાં એ રસધાર ?
હવે ક્યા છે એ મળનાર ?
તું રસહેલી, હું રસહીણો ! ભેટું છેલ્લી વાર !
પણ હજુ લેજે કદી કદી સાર !
હું ડૂબનારો, તુ તરનારી; તરતાને તું તાર !
અરેરેરે ! ડૂબતાને તજ પ્યાર !
